Filipijnen 2e deel
Blijf op de hoogte en volg Herman- Roos
06 Oktober 2015 | Filipijnen, Banaue
Filipijnen 2
Maandag: 5 oktober. De rijstvelden van Banaue en omgeving liggen op een hoogte van 1700m en beslaan een opp. van 6400 km². Ze werden 2000 jaar geleden geheel met de hand aangelegd. Het zijn ware kunstwerken en behoren dan ook tot het UNESCO werelderfgoed. Wat ons onderweg opvalt is de armoede onder de bevolking. Mensen wonen in elkaar geknutselde scheefgezakte kotjes van golfplaten, houten planken en andere bijeengeraapte rommel op de rand van de afgrond! Wasdraden vol gestouwd met grauwe kledij wapperen in de wind. Kinderen en volwassenen zitten geduldig en met uiterste precisie elkaar te ontluizen! Waar heb ik dit nog gezien? Honden liggen her en der lui te genieten van de zon. We rijden door naar Sagada, een klein dorpje in het noorden. Maar eerst brengen we een bezoek aan het Bontoc museum, opgericht, jawel door een Belgische zuster uit Dendergem! Ze heeft een mooie collectie van lokale objecten en kostuums verzameld. We zien er onder meer diverse trofeeën van de Ifugao, de ooit beruchte inheemse koppensnellers. Een reeks gesnelde koppen gapen ons met hun lede ogen aan (brrrr). Dan rijden we verder naar de indrukwekkende Sumagung Cave. Onderweg nog even een lokale gids oppikken, die ons met een gaslamp zal vergezellen tijdens de afdaling in de grot. Ondergelopen stukken zullen we moeten zwemmen, andere delen ons door smalle tunnels moeten wurmen. Het belooft geen gemakkelijke tocht te worden voor ons als onervaren speleologen! We zetten onze mondmaskers op want de stank van de duizenden vleermuizen pakt op de adem en is ongezond! We beginnen aan de afdaling over gevaarlijk gladde rotsen, elke stap moet gewikt en gewogen worden. Onderweg wordt de gids serieus gebeten door een vleermuis toen hij de “poor fellow” wilde oppakken. Na een uur kunnen we plots geen kant meer op, we zullen moeten zwemmen! We twijfelen, muggen zoemen rond onze oren! In onze reisgids staat:”some people died during this trip”! We kijken elkaar aan en besluiten het risico niet te nemen. We hebben zo’n lieve kindjes en schoonkindjes thuis! We keren terug! Sagada staat vooral bekend om zijn hangende doodskisten. We vervolgen de weg naar de Lumiang Burial Coffins. Voor we aan de grot komen moeten we eerst nog een stuk klimmen om vervolgens af te dalen naar de ingang, waar de kisten hoog tegen de wanden opgestapeld liggen. Toch een beetje luguber. De houten kisten zijn half zo groot als de onze omdat de mensen opgebaard liggen in foetus houding, zoals een baby in de baarmoeder. Sommige kisten zijn 400 jaar oud en wat vermemeld, als we naar binnen kijken zien we de resten van wat ooit een mens was! Als laatste bezoeken we Echo Valley. Langs bospaadjes, het ene al steiler en gladder dan het andere komen we aan in een vallei waar Herman uit volle borst zijn keel openzet: zijn fenomenaal gebrul weergalmt in de vallei! De Filipijnse meisjes die achter ons lopen zijn plots nergens meer te bespeuren! “You scared the tourists” zegt onze gids! Uiteindelijk stuiten we op een rotswand waar de kisten met de overledenen ophangen. Zo zijn ze dichter bij de hemel en moeten ze een minder lange reis afleggen. Het is een bijzondere manier van omgaan met de overledenen, enkel in China en Indonesië vindt men die gewoonte ook terug.
Maandag: 5 oktober. De rijstvelden van Banaue en omgeving liggen op een hoogte van 1700m en beslaan een opp. van 6400 km². Ze werden 2000 jaar geleden geheel met de hand aangelegd. Het zijn ware kunstwerken en behoren dan ook tot het UNESCO werelderfgoed. Wat ons onderweg opvalt is de armoede onder de bevolking. Mensen wonen in elkaar geknutselde scheefgezakte kotjes van golfplaten, houten planken en andere bijeengeraapte rommel op de rand van de afgrond! Wasdraden vol gestouwd met grauwe kledij wapperen in de wind. Kinderen en volwassenen zitten geduldig en met uiterste precisie elkaar te ontluizen! Waar heb ik dit nog gezien? Honden liggen her en der lui te genieten van de zon. We rijden door naar Sagada, een klein dorpje in het noorden. Maar eerst brengen we een bezoek aan het Bontoc museum, opgericht, jawel door een Belgische zuster uit Dendergem! Ze heeft een mooie collectie van lokale objecten en kostuums verzameld. We zien er onder meer diverse trofeeën van de Ifugao, de ooit beruchte inheemse koppensnellers. Een reeks gesnelde koppen gapen ons met hun lede ogen aan (brrrr). Dan rijden we verder naar de indrukwekkende Sumagung Cave. Onderweg nog even een lokale gids oppikken, die ons met een gaslamp zal vergezellen tijdens de afdaling in de grot. Ondergelopen stukken zullen we moeten zwemmen, andere delen ons door smalle tunnels moeten wurmen. Het belooft geen gemakkelijke tocht te worden voor ons als onervaren speleologen! We zetten onze mondmaskers op want de stank van de duizenden vleermuizen pakt op de adem en is ongezond! We beginnen aan de afdaling over gevaarlijk gladde rotsen, elke stap moet gewikt en gewogen worden. Onderweg wordt de gids serieus gebeten door een vleermuis toen hij de “poor fellow” wilde oppakken. Na een uur kunnen we plots geen kant meer op, we zullen moeten zwemmen! We twijfelen, muggen zoemen rond onze oren! In onze reisgids staat:”some people died during this trip”! We kijken elkaar aan en besluiten het risico niet te nemen. We hebben zo’n lieve kindjes en schoonkindjes thuis! We keren terug! Sagada staat vooral bekend om zijn hangende doodskisten. We vervolgen de weg naar de Lumiang Burial Coffins. Voor we aan de grot komen moeten we eerst nog een stuk klimmen om vervolgens af te dalen naar de ingang, waar de kisten hoog tegen de wanden opgestapeld liggen. Toch een beetje luguber. De houten kisten zijn half zo groot als de onze omdat de mensen opgebaard liggen in foetus houding, zoals een baby in de baarmoeder. Sommige kisten zijn 400 jaar oud en wat vermemeld, als we naar binnen kijken zien we de resten van wat ooit een mens was! Als laatste bezoeken we Echo Valley. Langs bospaadjes, het ene al steiler en gladder dan het andere komen we aan in een vallei waar Herman uit volle borst zijn keel openzet: zijn fenomenaal gebrul weergalmt in de vallei! De Filipijnse meisjes die achter ons lopen zijn plots nergens meer te bespeuren! “You scared the tourists” zegt onze gids! Uiteindelijk stuiten we op een rotswand waar de kisten met de overledenen ophangen. Zo zijn ze dichter bij de hemel en moeten ze een minder lange reis afleggen. Het is een bijzondere manier van omgaan met de overledenen, enkel in China en Indonesië vindt men die gewoonte ook terug.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
